Dobry Grunt to podstawa, czyli jak przygotować ściany wewnętrzne przed tynkowaniem?

Podpowiadamy, jak przygotować ściany do gruntowania.

Dobór odpowiedniego preparatu gruntującego

Wbrew pozorom dobór odpowiedniego preparatu gruntującego oraz proporcji rozrobienia z wodą ma ogromne znaczenie w dalszych etapach prac wykończeniowych. Do każdego typu podłoża należy wybrać inny, dedykowany preparat gruntujący spełniający oddzielne funkcje.

Do podłoża o wysokiej chłonności (np. beton komórkowy, silikaty, ceramika) zwane potocznie podłożami chłonnymi idealnie sprawdzą się: EURO-GRUNT 300 lub EURO-GRUNT 500 marki Dolina Nidy – koncentraty do rozcieńczenia z wodą, których głównym zadaniem jest ograniczenie chłonności oraz wzmocnienie podłoża przeznaczonego pod tynki.

Natomiast do podłoży o niskiej chłonności (beton, żelbet) skierowany jest INTER-GRUNT Dolina Nidy – preparat działający powierzchniowo. Piasek kwarcowy zawarty w wysokiej klasy żywicach poprawia przyczepność na styku podłoże – tynk. Po wyschnięciu tworzy mocną, zwartą i szorstką powłokę przypominającą gruboziarnisty papier ścierny.

Źródło: Atlas

Jak gruntować? Podstawowe metody aplikacji

W praktyce budowlanej można spotkać trzy podstawowe metody aplikacji preparatów gruntujących:

• za pomocą szerokiego pędzla, szczotki,
• za pomocą wałka malarskiego,
• metodą natryskową.

Sposób wykonywania prac należy dobrać do indywidualnych preferencji, frontu robót oraz dostępności narzędzi. Każda z tych metod aplikacji ma swoje “wady i zalety”, które postaramy się zestawić.

Pędzel ławkowiec – jest to najprostsza, podstawowa technika nakładania preparatu gruntującego.

Najlepiej do tego celu sprawdzi się szeroki pędzel z naturalnego włosia do gruntowania większych powierzchni. Dodatkowo warto zaopatrzyć się w mniejszy pędzel do zakamarków itp.

Źródło: Atlas

Zalety i wady aplikacji preparatu gruntującego za pomocą pędzla.

Wałek malarski – można powiedzieć, że jest to najbardziej kompromisowa, a zarazem najczęściej stosowana metoda aplikacji gruntu na podłoże. W końcu wałek malarski nie jest ani wybitnie drogi, ani trudnodostępny. Wręcz, w większości gospodarstw domowych, wśród amatorów prac budowlanych to jedno z podstawowych narzędzi. Nie ma specjalnych wymagań dot. rodzaju bądź szerokości wałka do gruntowania. Wałki z dłuższym włosiem pozwalają na zagruntowanie większej powierzchni pomiędzy kolejnym „moczeniem” narzędzia w wiaderku.

Źródło: Atlas

Zalety i wady aplikacji preparatu gruntującego za pomocą wałka malarskiego.

Natrysk – to najbardziej zaawansowana technicznie/technologicznie metoda aplikacji. Bezapelacyjnie najszybsza, ale wymagająca inwestycji w narzędzia. Natrysk preparatów gruntujących zdaje egzamin praktycznie w przypadku preparatów do podłoży chłonnych. Ziarna piasku kwarcowego zawarte w gruntach sczepnych mają tendencję do zapychania dyszy natryskowej.

Zalety i wady aplikacji preparatu gruntującego metodą natryskową.

Odpowiedni grunt = stabilny tynk

Każdy tynkarz z pewnością docenia istotną rolę preparatów gruntujących w swojej profesji. Odpowiednio zagruntowane podłoże wpływa pozytywnie na:

• stabilność i powtarzalność cyklu obróbki tynku;
• „przewidywalność” tynku (brak odpowiedniego gruntu niejednokrotnie potrafi zaskoczyć w najmniej oczekiwanym momencie);
• wyrównaną chłonność podłoży, co przekłada się na równomierny proces wiązania w wykonywanym tynku;
• jednakową fakturę tynku;
• wysoką, gwarantowaną przez producenta przyczepność;
• ograniczenie ryzyka występowania mikropęknięć powierzchni (dotyczy głównie tynków cementowo-wapiennych);
• gwarancję jakości wbudowanego towaru;
• wysoką trwałość wyprawy tynkarskiej.

Przygotowanie podłoża do gruntowania

Podłoża przeznaczone do gruntowania wymagają kilku podstawowych zabiegów przygotowawczych:

1. Kurz – czyszczenie z kurzu powtarzane jak mantra na każdej ulotce, opakowaniu czy karcie produktu – wydaje się tak powszechne, że nie trzeba już o tym wspominać. Mimo wszystko niektórzy chcą przyspieszyć postęp prac poprzez pominięcie tego ważnego etapu, który potrafi się zemścić w trakcie eksploatacji.
2. Wilgoć – kategorycznie nie należy gruntować podłoży mokrych/wilgotnych. Wilgoć szczególnie długo utrzymuje się w strukturze zwartych elementów betonowych/żelbetowych. Podłoża przeznaczone do gruntowania (w dalszych etapach do wykonywania tynków) powinny być odpowiednio wysezonowane, a ich wilgotność nie powinna przekraczać 3%.
3. Tłuste plamy – na powierzchniach żelbetowych mogą pozostać tłuste plamy – pozostałości po środkach antyadhezyjnych. Należy je usunąć, aby uniknąć ryzyka miejscowego odspojenia od podłoża.
4. Zmarzlina – zdecydowanie nie należy gruntować ani tynkować podłoży przemarzniętych, z widoczną warstwą szronu. W takich wypadkach należy przerwać prace i doprowadzić temperaturę podłoża i otoczenia do wartości wymaganych przez producentów.

Porównanie podstawowych parametrów preparatów gruntujących Doliny Nidy.

Artykuł sponsorowany.